Komora Tlenowa Normobarycza

Gdy chcemy mówić o komorze tlenowej normobarycznej, musimy zacząć od tlenu.

Gdy znajdujemy się na poziomie morza, stężenie tlenu w powietrzu wynosi 21%. Reszta powietrza to głównie azot. W miastach występują również zanieczyszczenia (gazy cieplarniane), w tym np. tlenek węgla.

Tlen jest cząstką absolutnie niezbędną. Bez niego nie bylibyśmy w stanie wytworzyć ATP, waluty energetycznej każdej ludzkiej komórki. ATP powstaje z udziałem tlenu oczywiście w mitochondriach, tworząc w tym procesie wodę. Bez tlenu zapasy ATP szybko spadają, co prowadzi do degeneracji i śmierci (ATP jest potrzebna do wszystkich procesów komórkowych).

Czerwone krwinki (RBC) to komórki przenoszące tlen w całym ciele. Każda RBC ma cztery cząsteczki hemoglobiny, które mogą wiązać jeden tlen (02) z powietrza, którym oddychamy. U osób z prawidłowymi/zdrowymi płucami 97-100% tych miejsc hemoglobiny jest łatwo wiązanych, gdy czerwone krwinki przechodzą przez płuca. I tak np. pulsoksymetr mierzy procent cząstek hemoglobiny związanych z tlenem we krwi tętniczej. 

Zdolność organizmu do wiązania i transportowania tlenu tam, gdzie jest potrzebny, nazywana jest zdolnością do przenoszenia tlenu. Jeśli ta zdolność przenoszenia tlenu jest zaburzona, nie możesz wytworzyć wystarczającej ilości energii ATP, co może prowadzić do zmęczenia, przewlekłych infekcji i wielu innych problemów zdrowotnych.

Istnieją dwa sposoby na zwiększenie zdolności przenoszenia tlenu:
1. Zwiększenie liczby czerwonych krwinek w obiegu – Im więcej krwinek czerwonych, tym więcej miejsc do wiązania tlenu przez hemoglobinę. Legalnym sposobem na to jest trening wysokościowy, poprzez który wprowadzamy organizm w stan niedotlenienia, co stymuluje uwalnianie naturalnego hormonu erytropoetyny w celu wytworzenia większej liczby krwinek czerwonych.

2. Rozprowadzenie większej ilości tlenu w osoczu krwi – Tak działa terapia tlenowa w podwyższonym ciśnieniu.

Ciśnienie na poziomie morza jest definiowane jako 1 ATA (atmosfera bezwzględna). Im głębiej nurkujesz pod powierzchnią morza, tym większe ciśnienie powstaje, ponieważ woda jest bardzo ciężka. Możesz zasymulować taką sytuację w komorze normobarycznej i skorzystać z prawa Henry’ego – prawa fizyki, które mówi, że im większe ciśnienie wywierane na gaz, tym bardziej gaz przejdzie z postaci gazowej do ciekłej. Innymi słowy, w podwyższonym ciśnieniu gaz znacznie łatwiej rozpuszcza się w płynie/cieczy – gazem jest tlen, a płynem jest krew wraz z osoczem.

Zdolność organizmu do wchłaniania tlenu polega na gradientach (różnicy) ciśnienia. Gazy przechodzą od wysokiego ciśnienia i wysokiego stężenia do niższego ciśnienia i niższego stężenia.

Dopóki ciśnienie i stężenie tlenu w Twoim otoczeniu i na zewnątrz twojego ciała (w powietrzu, którym oddychasz) jest wyższe niż stężenie tlenu w twoim ciele, tlen będzie przemieszczał się „w dół” do Twojego ciała, z Twoich płuc do Twojego krwioobiegu, i ostatecznie do Twoich komórek.

W komorze normobarycznej, gdy stężenie wdychanego tlenu wzrasta i łączy się ze zwiększonym ciśnieniem atmosferycznym, do krążenia może się dostać kilkaset procent razy więcej tlenu. Jeśli w czerwonych krwinkach znajdują się jakiekolwiek niezwiązane miejsca hemoglobiny, to one zostaną najpierw związane tlenem, ale prawdziwa moc terapii tlenowej w podwyższonym ciśnieniu polega na jej zdolności do wprowadzania ogromnych ilości niezwiązanego ciekłego tlenu bezpośrednio do osocza krwi, płynu mózgowo-rdzeniowego oraz limfy.

Osocze (także płyn mózgowo-rdzeniowy oraz limfa) zawiera bardzo mało tlenu na poziomie morza (w normalnych warunkach), ale w podwyższonym ciśnieniu ma ogromny potencjał przenoszenia tlenu, który dzięki temu może z łatwością przepływać do komórek obwodowych (mózg, serce, oczy, mięśnie etc.) i to nawet wtedy, gdy naczynia włosowate są bardzo wąskie (ponieważ tlen rozpuszcza się w osoczu/wodzie). Jedynym sposobem na napełnienie go tlenem jest zwiększenie ciśnienia atmosferycznego.

Po wchłonięciu ten dodatkowy tlen może być wykorzystany do wytwarzania ATP (energii komórkowej), zwiększając zdolność do wykonywania pracy tkanek lub zwiększając zdolność gojenia i regeneracji.

Dlaczego opisany mechanizm działania jest tak ważny?

Zdarzają się sytuacje, gdy czerwone krwinki mogą być w pełni nasycone tlenem, ale z powodu urazu układu krążenia organizm nie może dostarczyć tlenu tam, gdzie jest to konieczne. Ten uraz może być makro-urazem spowodowanym wypadkiem lub urazem i / lub uszkodzeniem mikrokrążenia z powodu np. przewlekłego stanu zapalnego, toksyczności, urazów spowodowanych przeciążeniem i ćwiczeniami.

Badania wykazały, że jeśli można zwiększyć poziom tlenu w organizmie poza „normalny” poziom tlenu, to można dzięki temu zwiększyć:

• Swobodne dostarczanie tlenu do tkanki mięśniowej

• Szybkość, wydajność i ilość energii ATP, którą nasze komórki mogą wytwarzać

• Całkowitą ilość mitochondriów

• Zdolność do złożonych funkcji mózgu/funkcji motorycznych

• Szybkość regeneracji tkanek po ćwiczeniach lub innych uszkodzeniach

Korzystanie z terapii tlenowej w podwyższonym ciśnieniu z łatwością pozwala naszemu organizmowi na pobranie większej ilości tlenu w celu wysłania do tkanek i narządów, które nie są w stanie wchłonąć wystarczającej ilości tlenu. Jak to się dzieje?

Cząsteczki tlenu w rzeczywistości kurczą się pod ciśnieniem i mogą przeciskać się przez zwężone naczynia krwionośne, stan zapalny tkanki, przekraczać barierę krew-mózg, wchodzić do węzłów chłonnych, płynu mózgowo-rdzeniowego i układu mięśniowo-szkieletowego. Zasadniczo tlen jest dostarczany do wszystkich naszych tkanek, w tym do obszarów, w których krążenie jest osłabione, co jest niezwykle ważnym elementem leczenia, ponieważ tlen jest niezbędny do optymalnego funkcjonowania i utrzymania życia każdej komórki w naszym ciele, niezależnie od tego, czy jest to narząd, mięsień lub kości.

Terapia tlenowa w podwyższonym ciśnieniu zwiększa także liczbę białych krwinek. Białe krwinki pomagają zwalczać choroby i im zapobiegać, wytwarzając przeciwciała, pomagając niszczyć zakażone lub rakowe komórki oraz identyfikując i eliminując patogeny. 

Udowodniono również, że stosowanie terapii tlenowej w podwyższonym ciśnieniu pomaga poprzez:

• Zmniejszenie stanu zapalnego

• Poprawę metabolizmu/wydajności komórek

• Aktywację 8101 uzdrawiających genów

• Stymulację DNA do produkcji hormonów wzrostu i naprawy oraz receptorów

• Zmniejszenie hipoperfuzji (zmniejszony przepływ krwi przez tkankę lub narząd)

• Zwiększenie przepływu/krążenia krwi

• Uwalnianie komórek macierzystych

• Poprawę funkcji odpornościowej (zwiększa produkcję białych krwinek)

• Wspomaganie wzrostu nowych naczyń krwionośnych

• Właściwości przeciwdrobnoustrojowe (leczy/pomaga zapobiegać infekcjom)

• Wspomaganie gojenia/regeneracji tkanki nerwowej

• Wspomaganie gojenia ran

• Zmniejszanie obrzęków

• Zwiększanie produkcji kolagenu

• Poprawę regeneracji kości

• Poprawę szybkości gojenia po operacjach

Badania pokazują również, że terapia tlenowa w podwyższonym ciśnieniu pozytywnie wpływa na funkcję komórek NK (Natural Killer – komórki odpornościowe nazywane Naturalnymi Zabójcami), a tym samym na funkcję odpornościową. W rzeczywistości, zgodnie z badaniami, już 10 sesji terapii tlenowej w podwyższonym ciśnieniu może pozytywnie wpłynąć na funkcję odpornościową poprzez wzrost aktywności komórek NK.

Gdy natomiast chodzi o czerwone krwinki, to pewną ich specyfiką jest to, że przy chorobach przewlekłych mają one tendencję do zbrylania/zlepiania się, co zaburza funkcję krążeniową. Na szczęście już samo podwyższenie ciśnienia, nawet bez konieczności podnoszenia stężenia tlenu, powoduje, że czerwone krwinki, po 40 minutach przebywania w takich warunkach, rozwarstwiają/rozlepiają się, dzięki czemu więcej tlenu jest dostępne dla organizmu, ponieważ czerwona krwinka swobodnie porusza się w krążeniu.

Badania wykazały, że ciśnienie 1,5 ATA jest najskuteczniejsze w przypadku takich schorzeń jak: 

• TBI (urazowe uszkodzenie mózgu), wstrząśnienia mózgu i inne urazy mózgu
• udar mózgu oraz obwodowe schorzenia neurologiczne
• zaburzenia autoimmunologiczne (borelioza, Hashimoto)
• zaburzenia rozwojowe (spektrum autyzmu)
• problemy oddechowe
• niedobory odporności
• choroby skóry
• zaburzenia snu
• schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego (przewlekły ból)
• zaburzenia płodności oraz inne problemy natury ginekologicznej
• problemy kardiologiczne (profilaktyka przeciwzawałowa, regeneracja pozawałowa, nadciśnienie, miażdżyca
• cukrzyca (insulinooporność) i jej powikłania
• stwardnienie rozsiane
• bóle głowy, migreny, 
• choroba Alzheimera
• zapalne zaburzenia trawienia (choroba Crohna)
• zaburzenia ruchowe o podłożu neurologicznym (choroba Parkinsona) i ogólne problemy zdrowia mózgu, które nękają nasze społeczeństwo (ochrona neuronów przed degeneracją oraz wzrost ich aktywności, tworzenie nowych neuronów)